«کتای» پنجره جدید به آسیای میانه
از ظرفیت‌های ترانزیت جاده‌ای ایران استفاده کنیم
از ظرفیت‌های ترانزیت جاده‌ای ایران استفاده کنیم
ایران از دیرباز به‌دلیل شرایط اقلیمی و جغرافیایی، مسیر مناسبی برای برقراری ارتباط بین شرق و غرب بوده است.
واقع شدن در مسیرهای مهم حمل‌ونقل بین‌المللی، وسعت جغرافیایی کشور و نیز امکان برقراری ارتباط با آب‌های آزاد از طریق خلیج‌فارس و دریای عمان در جنوب کشور نکته‌ای است که ایران را در کانون توجه بسیاری از کشورهای آسیای میانه محصور در خشکی قرار داده است؛ چراکه حمل‌ونقل کالاهای اساسی از راه‌های ارتباطی ایران، در قیاس با راه‌های هوایی برای آسیای میانه به‌صرفه‌تر است. وجود راه‌های صعب‌العبور از هیمالیا در نواحی جنوب آسیای میانه یکی از موانعی است که می‌تواند برای ایران یک فرصت اقتصادی جدید تلقی شود و نه‌تنها سرمایه‌های زیادی را به کشور سرازیر کند، بلکه قدرت چانه‌زنی کشور در عرصه بین‌المللی را هم به میزان قابل‌ملاحظه‌ای افزایش دهد؛ بنابراین در این سال‌ها تلاش دست‌اندرکاران اجرایی کشور این بوده که با تکمیل مسیرهای ترانزیت جاده‌ای، گامی در مسیر توسعه تجاری بردارند و بازگشایی کریدور کتای نیز در همین راستا بوده است.
کشور ما در سال‌های اخیر باوجود همه مشکلات داخلی و کارشکنی‌های خارجی در مسیر توسعه تجاری، گام‌هایی برداشته، اما این حرکت‌ها جوابگوی سرعت توسعه تجاری دنیا نیست. حقیقت این است که درحال‌حاضر در دنیا کشورهایی مثل ترکیه، روسیه و چین بالاترین سهم ارزش افزوده بخش حمل‌ونقل و انبارداری را در اقتصاد دارند اما این ظرفیت در ایران همواره مورد غفلت قرار گرفته است.
گرچه در سال‌های اخیر در برنامه‌های توسعه کشور گسترش راه‌ها و افزایش خطوط جاده‌ای و ریلی کشور همواره مورد توجه بوده، اما به‌نظر می‌رسد همچنان تا رسیدن به جایگاه اصلی خود متناسب با شرایط روز اقتصادی جهان و بهره‌گیری کامل از این فرصت، فاصله داشته باشیم و رسیدن به نقطه مطلوب و معقول در این زمینه نیاز به برنامه‌ریزی‌های منظم، مدون و گسترده دارد.